เยือนโรงงานไม้คิว Pattana Cues ‘ช่างนา’ คนทำคิวแห่งประจันตคาม

เยือนโรงงานไม้คิว Pattana Cues
‘ช่างนา’ คนทำคิวแห่งประจันตคาม
...................................................
Pattana Cues โทร.081-850-2476 / 0989519570
.....
เพราะผมเคยได้ลองไม้คิวของน้อง ๆ หลายคนในเมืองกรุง ถูกใจอยู่หลายด้าม ไม้แห้ง แอชขาวแกร่ง ลองเสร็จมาดูป้าย น้องบอกว่าสั่งซื้อมาจาก ช่างนา ประจันตคาม จ.ปราจีนบุรี ราคาไม่สูงนัก แค่หลักพัน เลยค้นข้อมูล จึงได้รู้จัก Pattana Cues ในโลกโซเชี่ยล และที่สุดก็มีโอกาสได้แวะเยือนถึงโรงงาน จากกรุงเทพฯ ถึงโรงงาน 150 กิโลเมตร ขับเรื่อย ๆ กินลมชมวิวก็สองชั่วโมงกว่า ได้พูดคุยได้ถ่ายรูป นี่คืออีกช่างทำคิวที่มีแนวคิดพอเพียง และมีความเป็นศิลปินชั้นเชิงศิลปะอยู่เต็มตัว
.....
เริ่มฝึกฝีมือช่างจาก ไม้คิวราว
“ผมเริ่มจากการทำโต๊ะมาก่อนครับ สมัยนั้นทำโต๊ะ TBC ให้กับเซียนเอ็ง บ้านใหม่ ส่วนเรื่องไม้คิว ทำมากกว่า 25 ปีแล้วครับ สมัยที่ต๋อง ศิษย์ฉ่อย กำลังโด่งดัง ตอนนั้นสนุกเกอร์บ้านเรากำลังบูมสุดขีด เริ่มเลยผมก็ทำไม้คิวราวก่อน ทำจำปาแหลมซึ่งเมื่อก่อนจำปาแหลมทำด้วยฝีมือช่าง ใช้กบเหลา ไม่ได้ใช้เครื่องมือไฟฟ้าทำเหมือนในปัจจุบัน ไม้ปลายทำตั้งแต่ไม้ตงจิง จนมาเป็นไม้แอช เริ่มทำไม้คิวก็ศึกษามาเรื่อย ทำคิวราวอยู่ 5 ปี แล้วมารู้จักช่างแฉะ หลานลุงสนาน ผมทำเป็นแต่จำปาแหลม ทำจำปาเล็บมือไม่เป็น ก็มาเรียนรู้เทคนิคที่ช่างแฉะแกบอกเทคนิคให้ ผมก็มาฝึกทำ อาศัยที่ว่า..งานคืออาจารย์อย่างดีให้ตัวเรา”
.....
“จากนั้นผมก็ไปคุมงานให้พี่สาวที่รังสิต ทองรัก สนุกเกอร์ นาน 6 ปี ทำแต่ไม้คิวอย่างเดียวเลย ตอนนั้นช่างติ ทองรัก คือมือขวาช่วยกันทำงานกันเยอะมาก ๆ หลังจากอิ่มตัวก็กลับมาอยู่บ้านเดิมที่ประจันตคามนี่แหละครับ 9 ปี แต่เพิ่งย้ายมาที่ดินตรงนี้ได้ 4 ปี ครับ”
.....
เน้นผลงานต้องดี เฟ้นเลือกวัตถุดิบคุณภาพ
“ผมมีแนวคิดว่า ต้องทำผลงานออกมาให้ดี ถ้าทำออกมาแล้วไม่ดีก็เสียชื่อ คนจะจดจำในด้านลบ งานไม้คิวของผมอย่างแรกเลย ผมจะใช้กาวน้ำ(แห้งช้า) ไม่ได้ใช้กาวแห้งเร็ว ฉะนั้นแต่ละด้ามต้องใช้เวลา ลูกค้าต้องเข้าใจต้องรอได้ ไม้ด้ามอย่างไม้ดำต้องแห้งสนิท ความชื้นต้องต่ำกว่า 8 เปอร์เซ็นต์ เพื่อให้เวลาทำด้ามแล้ว ไม้ด้ามไม่มีปัญหาเมื่อเวลาผ่านไป”
.....
“ส่วนไม้แอช หลังจากคัดไม้เป็นแผ่นมาแล้ว ก็ต้องผึ่งไว้ก่อน 4-5 เดือน ก่อนที่จะลงมือผ่า เมื่อผ่าแล้วก็ตากอีก 1 เดือน ก่อนที่จะเริ่มเอาทำงานตามชั้นตอน ผมเลือกไม้แอชเกรดที่ดีที่สุดที่นำเข้ามาเมืองไทย ราคาอาจสูงหน่อย แต่เหมาะที่จะนำมาทำไม้คิวจริง ๆ ผมจะแบ่งเกรดไม้คิวของผม คุณภาพแอชเหมือนกัน แข็งมากแข็งน้อยแตกต่างกัน แต่มาแยกเกรดขั้นสุดท้ายว่า เป็นกี่ A ของผม 3A คือดีที่สุดของโรงงาน คือดูที่ความสวยงาม”
.....
ลูกค้ามาจาก..ใช้ดีแล้วบอกต่อกัน
“ตัวผมเองก็รับงานออร์เดอร์ อย่างที่อังกฤษก็ส่งนานแล้ว ตอนนี้ผมคิดว่าตัวเองอายุเยอะแล้ว(47 ปี) ทำงานตรงนี้มานานแล้ว ปีหน้าก็ว่าจะมาเน้นทำขายแบรนด์ของตัวเองดีกว่า รายได้ลดลง แต่ผมว่าเราถนอมร่างกายไว้ดีกว่า ผมไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว พออายุเยอะขึ้น เราก็ช้าลง เลยคิดไว้วางแผนไว้อย่างนี้”
.....
“ส่วนเรื่องลูกค้าคนไทย ส่วนใหญ่ หรือแทบจะทั้งหมดเขาจะรู้จักไม้คิวผมจากงานที่ผมทำออกไป ผมไม่ได้โปรโมทอะไร ทั้งการโฆษณา หรือให้นักกีฬาเอาไปใช้ อาศัยแนวคิดของเราที่ตั้งต้น ถ้าไม่ดีเราก็ไม่ปล่อยออกไป ทีนี้ลูกค้าก็จะมาจากปากต่อปาก ใช้ดีเขาก็บอกเพื่อนต่อ ๆ กัน ช่วงหลังลูกชายกับแฟนเขาทำเพจในเฟซบุ๊ค ลูกค้าปลีกถือว่าเยอะมาก ผมเน้นว่าเราไม่ได้ขายราคาสูง เน้นคุณภาพ อย่างเกรด 3A ทำแทบไม่ทันแล้วครับ”
.....
“ราคาก็โอเค.แล้ว ไม้คิวราว โหลละ 3,600 บาท ไม้คิวที่ร้าน จำปาแหลม 5 จำปา ราคาเริ่มต้นที่ 2,000 บาท คัดไม้ปลายได้ด้วย ส่วนจำปาเล็บ ด้ามดำเริ่มที่ 4,000 บาทขึ้นไปครับ”
.....
ราคาไม้คิวในเมืองไทย ราคาขับตัวสูงขึ้น แต่ขอเลือกยืนตามแนวคิดตัวเอง
“ผมไม่อิจฉาเลยครับ ดีสำหรับผมเสียอีก ลูกค้าบางคนซื้อไม่ไหว ก็มองหาร้านที่เขาคิดว่าอยู่ในงบ ผมคิดว่าราคานี้ผมพออยู่ได้ ทำงานแล้วมีความสุข ผมยังจำวันที่ผมเริ่มต้นได้ ออกจากบ้านอายุ 13 ปี มีกระเป๋าแค่ใบเดียว ทุกวันนี้ผมมีความสุขกับครอบครัว มีแฟน(ตุ๊ก) คอยดูแล มีลูก ๆ คนโตชื่อ คิว อายุ 22 ปี ตอนนี้ช่วยทำงานเต็มตัว แล้วก็ยังเรียนอยู่อีกสองคน คือ ทิวลิป อายุ 11 ขวบ และลูกสาวคนเล็กอายุ 5 ขวบ ชื่อพัชชา”
....
ช่างนา พาชมโรงงานทุกซอกมุม ได้เห็นไม้แผ่นที่ตากไว้ ช่างที่มีไม่กี่คน บรรยากาศกลางสวนโปร่งสบาย ได้เห็นไม้ด้าม ไม้แอชที่ใกล้เสร็จ เห็นไม้เมเปิ้ลเก่าเก็บที่บ่มไว้เป็นไม้แกนเดียวตามสมัยนิยม ที่สังเกตได้คือ ไม้แอชของที่นี่เนื้อขาว ๆ แทบทั้งนั้น
.....
ทุกโรงงานมีเคล็ดลับ ทุกช่างล้วนมีฝีมือ ความสุขแต่ละคนเลือกเติมเต็มกัน แตกต่างที่เลือกคิดเลือกหาแนวทางหาความสุข เห็นช่างนาเล่าเรื่องราวด้วยรอยยิ้มสุขใจ จนได้ขึ้นรถกลับกรุงเทพฯ ยังจำได้ว่ารอยยิ้มของแกบอกชัดเจนว่า สุขจริง ๆ แบบพอเพียงที่แกเลือกแล้วจริง ๆ
.....
เรื่อง/ภาพ : บูลย์ โซไซตี้